از سیره عملی اهل بیت علیهم السلام ، نهان داشتن لغزش های افراد خطاکار بود و اینکه تا حد ممکن، گناهان هیچ کس را به رخ آنها نمی کشیدند. درباره شقرانی، یکی از علاقه مندان به خاندان پیامبر آمده است که وی اهل گناه و معصیت بود. روزی منصور دوانیقی به مردم جایزه می داد. شقرانی هم مقابل خانه منصور سرگردان ایستاده بود که ناگاه چشمش به امام صادق علیه السلام افتاد. پیش رفت و عرض کرد: من محتاج چنین کمکی هستم، آیا واسطه این کار می شوید؟ امام نزد منصور رفت و طولی نکشید که بازگشت و جایزه او را هم با خویش آورد و با این بیان لطیف در صدد ارشاد وی برآمد:
اِنّ الْحَسَنَ مِنْ کُلِّ اَحَدٍ حَسَنٌ و اِنَّهُ مِنْکَ اَحْسَنُ و اِنَّ القَبیحَ مِن کُلِّ اَحَدٍ قَبیحٌ و اِنَّهُ مِنْکَ اَقبَحُ لِمَکانِکَ مِنّا.
منصور ,هم ,جایزه ,رفت ,کُلِّ ,مِنْکَ ,رفت و ,کُلِّ اَحَدٍ ,و اِنَّهُ ,اِنَّهُ مِنْکَ ,نزد منصور
درباره این سایت